Διευθύντρια προγράμματος «Ταξίδι στα γράμματα»
Πείτε μας λίγα πράγματα για σας
Κατ’ αρχήν σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δίνετε να «επικοινωνήσω» με τα μέλη της Ελληνικής Κοινότητας του Εδιμβούργου, μια πόλη που αγαπώ ιδιαίτερα.
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1953, έχω τρία παιδιά και δυο εγγόνια. Εργάστηκα στην Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε.), επιστημονικός μη κερδοσκοπικός φορέας, ως υπεύθυνη επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων. Στην διάρκεια των 25 σχεδόν χρόνων που εργάστηκα εκεί, μία από τις δράσεις που είχα αναλάβει ήταν η έκδοση παιδικών βιβλίων, γραμμένα και εικονογραφημένα από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς της παιδικής μας λογοτεχνίας. Η έκδοση των βιβλίων έγινε η αφορμή να επισκεφθώ με τους συγγραφείς και τους εικονογράφους πολλά σχολεία στην Ελλάδα, αλλά και σχολεία του απόδημου Ελληνισμού.
Πείτε μας για το έργο σας και κάποιες εμπειρίες από τις σχέσεις σας με Ελληνικές κοινότητες/σχολεία του απόδημου Ελληνισμού
Οι επισκέψεις στα σχολεία και στις κοινότητες του απόδημου Ελληνισμού συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Με αφορμή πάντα ένα παραμύθι, μια ιστορία, ένα τραγούδι, και πάντα μαζί με έναν δημιουργό (συγγραφέα ή εικονογράφο) οργανώνουμε εικαστικά/βιωματικά εργαστήρια με τους μαθητές, τις μαθήτριες, τους εκπαιδευτικούς, ακόμα και τους γονείς ή και μέλη της κοινότητας, αλλά και ντόπιους που μαθαίνουν ελληνικά.
Με τον τρόπο αυτό, οι συμμετέχοντες έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά έναν δημιουργό από την Ελλάδα, από την εμπειρία μου θέλω να επισημάνω πόσο σημαντικό είναι αυτό, να «δουλέψουν» μαζί του, εστιάζοντας στις λέξεις «κλειδιά» της ιστορίας, τις οποίες επαναλαμβάνουν προφορικά, στα ελληνικά φυσικά και αφήνοντας την φαντασία τους να τους δείξει τον… δρόμο, δημιουργούν ο καθένας/καθεμία το δικό του έργο. Το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό και οι ίδιοι οι συμμετέχοντες, μικροί και μεγάλοι, μένουν ενθουσιασμένοι βλέποντας πόσες δυνατότητες έχουν που δεν τις υποψιάζονταν καν.
Παράλληλα, φροντίζουμε να ενισχύσουμε τις βιβλιοθήκες τους ή και να τις οργανώσουμε από την αρχή. Σ’ αυτό βρίσκουμε συμπαράσταση από Εκδοτικούς Οίκους, από τους ίδιους τους δημιουργούς και από προσωπικές βιβλιοθήκες.
Είχα την Τύχη να επισκεφθώ σχολεία σχεδόν σε όλες τις Ηπείρους. Η πρώτη επίσκεψη έγινε το 2005 στην Ελληνική Κοινότητα/σχολείο της Αλεξάνδρειας/Αίγυπτο και ακολουθούν πλήθος άλλων, ανάμεσά τους στην Τούλτσεα/Ρουμανία, στο Μόναχο, στην Πόλη του Μεξικού, στο Ουέλλιγκτον/Νέα Ζηλανδία, στην Οδησσό, στη Μόσχα, στην Μπολόνια…
Τα τελευταία τρία χρόνια, οργανώνω και συντονίζω το πρόγραμμα «Ταξίδι στα γράμματα» σε σχολεία της Καλαβρίας/Κάτω Ιταλία και Μεσσήνας/Σικελία. Είναι μια πρωτοβουλία της SUPERFAST FERRIES μέλος της Εταιρείας ATTICA GROUP. Μια σημαντική προσπάθεια της χορηγού εταιρείας για την διάδοση της γλώσσας και του πολιτισμού μας. Τα μαθήματα ελληνικών γίνονται τόσο σε Ιταλούς και Ιταλίδες ενηλίκους, όσο και σε μαθητές/τριες από το νηπιαγωγείο έως το λύκειο σε Ιταλικά σχολεία. Παράλληλα στηρίζει και κάποιες από τις ανάγκες των Ελληνικών κοινοτήτων στην Μεσσήνα και στα Ελληνόφωνα χωριά της Καλαβρίας. Εύχομαι αυτή η πρωτοβουλία της SUPERFAST FERRIES να βρει μιμητές!
Ποια είναι τα συνηθισμένα προβλήματα των κοινοτήτων/σχολείων και τυχόν λύσεις;
Κάποια προβλήματα που βρίσκω κοινά σε αρκετές κοινότητες είναι π.χ. η μη προσέλευση νέων μελών, τα οποία θα αναλάβουν ένα ρόλο. Θα πάρουν μία ευθύνη. Συνήθως είναι ελάχιστα και για πολλά χρόνια τα ίδια άτομα που θα πάρουν το βάρος του «τρεξίματος» για να επιλυθούν κάποια θέματα της κοινότητας, των αποφάσεων, της οργάνωσης των εκδηλώσεων που από αυτές προσπαθούν να βγάλουν έσοδα για να καλύψουν τα έξοδα… Ένα άλλο πρόβλημα είναι αυτό των εκπαιδευτικών. Όταν η κοινότητα είναι σε μια απομακρυσμένη περιοχή δύσκολα θα βρεθεί εκπαιδευτικός να απαντήσει θετικά στην προκήρυξη του Υπουργείου Παιδείας. Και εδώ θα ήθελα να επισημάνω το εξής. Ο/Η εκπαιδευτικός που αποφασίζει τελικά να πάει σε ένα «άγνωστο» μέρος, δεν αναφέρομαι σε μεγαλουπόλεις, θα πρέπει πιθανά να ενημερώνονται από το Υπουργείο για τις ιδιαιτερότητες του τόπου και τις τυχόν δυσκολίες, γιατί έχει παρατηρηθεί κάποιοι/ες να αποδέχονται την θέση, να πηγαίνουν εκεί και να ξαναφεύγουν. Αυτό μόνο απογοήτευση φέρνει και στις δυο πλευρές.
Ποιες συμβουλές θα δίνατε στις κοινότητες αυτές;
Δεν νομίζω ότι μπορώ να δώσω συμβουλές. Σε κάθε κοινότητα και κάθε χώρα διαφέρουν οι καταστάσεις. Αυτό όμως που μπορώ να πω ως ένας άνθρωπος που εκτιμά και σέβεται την σημαντική δουλειά που γίνεται στις κοινότητες είναι να προσπαθήσουν να είναι όλοι ενωμένοι. Με τον διάλογο μπορούν να λυθούν προβλήματα. Το να μένουν κάποιοι απ’ έξω και να ασκούν μόνο κριτική δεν βοηθάει κανέναν.
Ποσό σημαντικό είναι να υπάρχουν οργανωμένες Ελληνικές κοινότητες στο εξωτερικό και γιατί;
Πιστεύω ότι είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ σημαντικό να υπάρχουν οργανωμένες Ελληνικές κοινότητες! Είναι ένα σημείο αναφοράς για τον κάθε Έλληνα και Ελληνίδα που ζει στο εξωτερικό, ένας συνδετικός κρίκος με την χώρα, με την γλώσσα, με τον πολιτισμό μας. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα με τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας, οι άνθρωποι που μετανάστευσαν βρήκαν στις Κοινότητες συμπαράσταση, φροντίδα, απαντήσεις σε διαδικαστικά θέματα που δεν ήξεραν πώς να τα λύσουν. ‘Όπως και να το κάνουμε οι Ελληνικές κοινότητες προσφέρουν έργο. Και οι άνθρωποι που τις απαρτίζουν το προσφέρουν με αυταπάρνηση, εθελοντισμό και γιατί μέσα στην καρδιά τους, υπάρχει βαθιά ριζωμένη αυτή η μικρή κουκιδίτσα στον Παγκόσμιο χάρτη, που βρίσκεται στα νερά της Μεσογείου και δεν είναι άλλη από την πατρίδα μας.
Σας ευχαριστώ πολύ και καλή συνέχεια στο αξιόλογο έργο σας!